Είναι ένα ερώτημα που θα απασχολήσει αρκετό κόσμο, αγρότες κυρίως, οι οποίοι για πολλά χρόνια καλλιεργούν εκτάσεις, οι οποίες στον Δασικό Χάρτη εμφανίζονται ως “εκχερσώσεις”, ήτοι ΔΑ (Δάση και δασικές εκτάσεις στις Α/Φ 1945, άλλης μορφής σήμερα”. Συντρέχει λόγος υποβολής αντίρρησης; Μπορεί η έκταση να συνεχίζει να αξιοποιείται;
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Σύμφωνα με την ισχύουσα δασική νομοθεσία (άρθρο 47Β ν. 998/79, όπως προστέθηκε με το άρθρο 51 του ν.4351/2014), εκχερσώσεις για γεωργική εκμετάλλευση, οι οποίες έλαβαν χώρα μέχρι τις 7/3/2007 μπορούν να νομιμοποιηθούν με πληρωμή του 50% του ανταλλάγματος χρήσης. Η νομιμοποίηση αφορά μόνο την αλλαγή της χρήσης, και όχι την κυριότητα της έκτασης. Στις εκτάσεις που νομιμοποιούνται δεν επιτρέπεται η ύπαρξη ή κατασκευή στο μέλλον κτισμάτων.
Εάν ο χαρακτηρισμός ως “Δ” της υπ’ όψιν έκτασης το 1945 μπορεί να αμφισβητηθεί, π.χ. λόγω ποσοστού δασοκάλυψης ή ως δενδροκομική καλλιέργεια (η τεκμηρίωση θα πρέπει οπωσδήποτε να βασίζεται σε Έκθεση Φωτοερμηνείας Δασολόγου και να συνοδεύεται από διαχρονική εξέταση του χαρακτήρα, π.χ. στα έτη 1960 και εφεξής), τότε είναι σκόπιμο να υποβληθεί αντίρρηση. Εάν η αντίρρηση γίνει δεκτή, η έκταση αποδεσμεύεται από τις προστατευτικές διατάξεις της δασικής νομοθεσίας (ταυτόχρονα παύει να διεκδικείται και ως δημόσια έκταση).
Εάν όμως υπάρχουν ισχυρές φωτοερμηνευτικές και άλλες ενδείξεις ότι η έκταση ήταν πράγματι δασική, ή δάσος, το 1945, τότε συμφέρει η νομιμοποίηση της έκτασης, μέσω της παραπάνω διαδικασίας.
Τέλος, σημαντικό χρονικό ορόσημο αποτελεί το έτος 1975, αφού εκχερσώσεις προ του 1975 με πράξη της διοίκησης θεωρούνται νόμιμες και η έκταση αποδεσμεύεται από τη δασική νομοθεσία. Για περισσότερες πληροφορίες, απευθυνθείτε στα εξειδικευμένα στελέχη της εταιρείας μας.