Ξεκίνησε το 2ο κύμα αναρτήσεων Δασικών Χαρτών!

Στον “αέρα” είναι από προχθές Δευτέρα 30/10/2017 οι Δασικοί Χάρτες του συνόλου του Ν.Πέλλας (82 ΟΤΑ) και Δήμων Καβάλας και Παγγαίου (31 ΟΤΑ) Ν. Καβάλας. Η έναρξη της υποβολής αντιρρήσεων και για τα 2 “πακέτα” ξεκινάει στις 13/11/2017 και λήγει στις 26/2/2018 για τους κατοίκους εσωτερικού (για τους κατοίκους εξωτερικού στις 19/3/2018).

Οι νέοι Δασικοί Χάρτες έχουν προσαρμοστεί στις νέες Τεχνικές Προδιαγραφές (από μία σύντομη ματιά), όσον αφορά το φλέγον ζήτημα των αναδασωτέων εκτάσεων, για τις οποίες πλέον ως κύριος χαρακτήρας εμφανίζεται αυτός που προκύπτει από την φωτοερμηνεία ιστορικού και πρόσφατου υποβάθρου, ενώ η ένδειξη “ΑΝ” εμφανίζεται ως δευτερεύων χαρακτηρισμός (δηλ. ως “επιπλέον πληροφορία”).

Συνίσταται οι ενδιαφερόμενοι που διαπιστώνουν περιπτώσεις πρόδηλων σφαλμάτων να υποβάλουν το γρηγορότερο δυνατό αίτηση διόρθωσης πρόδηλου σφάλματος είτε στην οικεία Δ/νση Δασών, είτε μέσω της ηλεκτρονικής εφαρμογής της ΕΚΧΑ, η οποία όμως θα ενεργοποιηθεί στις 13/11/2017. Επισημαίνεται ότι μέχρι τις 13/11/2017, αιτήσεις διόρθωσης πρόδηλων σφαλμάτων, που υποβάλλονται μόνο στις αρμόδιες Δ/νσεις Δασών και που θα γίνουν αποδεκτές, θα ενσωματωθούν στον αναρτημένο Δασικό Χάρτη, ώστε να ολοκληρωθεί η απαιτούμενη διαδικασία της ανάρτησης / υποβολής αντιρρήσεων. Επίσης, με την έναρξη της ανάρτησης οι ενδιαφερόμενοι έχουν την δυνατότητα να υποβάλουν αιτήματα εξαγοράς, αφού στον αναρτημένο Δασικό Χάρτη είναι γνωστές οι εκτάσεις αυτές (ΔΑ, ΧΑ). Δεν συνίσταται η ταυτόχρονη υποβολή αντίρρησης και αιτήματος εξαγοράς.

Σύμφωνα με τον προγραμματισμό των αναρτήσεων, στις 10/11/2017 ακολουθεί η ανάρτηση του Δασικού Χάρτη ΟΤΑ Ηγουμενίτσας (Ν. Θεσπρωτίας) και οι ΟΤΑ Άβατου, Εράσμιου, Εύλαλου και Μαγγάνων Ν. Ξάνθης.

Επειδή κατά την προηγηθείσα 1η φάση των αναρτήσεων (που έληξε στις 25/9/2017 μετά από πολλαπλές παρατάσεις) επιλύθηκαν τα περισσότερα προβλήματα που ανέκυψαν (κατά την άποψη του Υπουργείου) και επιπλέον δημιουργήθηκαν τα απαραίτητα εργαλεία, στην τρέχουσα 2η φάση αναρτήσεων δεν αναμένονται ανάλογες πολλαπλές παρατάσεις και πιθανότατα η προθεσμία υποβολής αντιρρήσεων θα είναι αυτή των 105 ημερών. Για τον λόγο αυτό συνίσταται η έγκαιρη κινητοποίηση των ενδιαφερομένων.

Περί των νέων Τεχνικών Προδιαγραφών κατάρτισης Δασικών Χαρτών

Σε συνέχεια της δημόσιας πρόσκλησης του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειες για αποστολή σχολίων στα πλαίσια της δημόσιας διαβούλευσης για τις νέες Τεχνικές Προδιαγραφές (Τ.Π.) κατάρτισης Δασικών Χαρτών, δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο, με το οποίο συμμετείχαμε στη διαβούλευση.

Γενικό σχόλιο: 

Οι νέες Τεχνικές Προδιαγραφές (Τ.Π.) απλοποιούν δραστικά τις διαδικασίες κατάρτισης Δασικών Χαρτών μειώνοντας τα στάδια από 4 σε 2 και καταργώντας το σύνολο των εκτυπώσεων (ανά πινακίδα) και των αντίστοιχων παραδοτέων σε dxf, απαλάσσοντας τους μελετητές από ένα φαινομενικά περιττό βάρος (λογικά αναμένεται και αντίστοιχη μείωση της προεκτιμώμενης αμοιβής ανά στρέμμα). Κατά την άποψή μου η κατάργηση των εν λόγω παραδοτέων έρχεται να επικυρώσει την υποβάθμιση της ποιότητας του εν λόγω έργου, δεδομένου ότι οι νέες Τ.Π. απλά προσαρμόστηκαν στις άτυπες προδιαγραφές που χρησιμοποιήθηκαν για την επικαιροποίηση, θεώρηση και ανάρτηση του πακέτου των Δασικών Χαρτών, που είναι αυτή τη στιγμή στον “αέρα” (κυριολεκτικά και μεταφορικά), μία ανάρτηση που βιώνει διαδοχικές παρατάσεις για πολλούς και διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων και θέματα χαμηλής ποιότητας, σε συνδυασμό με έλλειψη επαρκούς ελέγχου από τις Υπηρεσίες. Το ίδιο λοιπόν φαινόμενο πρόκειται να αναπαραχθεί στους νέους Δασικούς Χάρτες που θα είναι καρικατούρα του παλιού καλού εαυτού τους.

Γιατί χρειάζονται τα “περιττά” παραδοτέα:
Το βασικό πρόβλημα στις προηγούμενες Συμβάσεις ήταν ότι ο μελετητής έπρεπε να παράγει διαρκώς “τελικά” παραδοτέα (ανά πινακίδα) σε ενδιάμεσα στάδια, ενώ κανονικά αυτή του η υποχρέωση έπρεπε να αφορά μόνο την τελική παράδοση. Με την ετοιμασία των πινακίδων και την χειρωνακτική ή ημι-αυτόματη τοποθέτηση των ετικετών (labels) καθώς επίσης και με την “σοφή” ιεράρχηση και χρωματισμό των οριογραμμών, ο μελετητής “σάρωνε” αναγκαστικά όλη την περιοχή για τυχόν λάθη στη φωτοερμηνεία, ξεχασμένα πολύγωνα κλπ. Επιπλέον, υπήρχε διασφάλιση των τελικών παραδοτέων μέσω των τελικών εκτυπώσεων (πινακίδων και ΒΔ), ενώ μόνα τα παραδοτέα σε shapefile είναι γνωστό ότι μπορούν να αλλοιωθούν (σκόπιμα), χωρίς αυτό να γίνει αντιληπτό (κι αν γίνει τελικά θα δικαιολογηθεί ως λάθος…).
Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι η σύγχρονη τάση είναι να μην γίνονται εκτυπώσεις χωρίς λόγο και να παράγονται μόνο ψηφιακά δεδομένα, τότε θα πρέπει να υποθέσουμε ότι οι μελέτες κτηματογράφησης (που και με νομολογιακή τεκμηρίωση δεν μπορούν να περαιωθούν χωρίς κυρωμένο Δασικό Χάρτη – άρα ο Δασικός Χάρτης είναι σημαντικότερο, αν όχι εξίσου σημαντικό- έργο), είτε εξυπηρετούν σκοπιμότητες, είτε βασίζονται σε απαρχαιωμένες πρακτικές και αντιλήψεις (και χρειάζονται ανάλογο “εκσυγχρονισμό”), όταν ζητούν στα τελικά παραδοτέα πλήρη σειρά εκτυπώσεων των κτηματολογικών διαγραμμάτων ανά πινακίδα και ΚΑΕΚ. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για το σύνολο των εκπονούμενων μελετών, και μάλιστα σε πολλαπλά αντίγραφα (πχ οι διαχειριστικές μελέτες με τον χάρτη τους αναπαράγονται σε 7 αντίτυπα)
Ακόμα και έτσι όμως, το κρίσιμο ερώτημα είναι πώς διασφαλίζεται η ποιότητα και η αξιοπιστία των Δασικών Χαρτών, όταν είναι κοινό μυστικό ότι οι Δ/νσεις Δασών αδυνατούν να ελέγξουν το σύνολο της περιοχής ευθύνης του σε λίγους μόνο μήνες; Και μάλιστα, όταν οι νέες Τ.Π. προβλέπουν ακόμα περισσότερο ασφυκτικά χρονικά πλαίσια εκπόνησης και θεώρησης (10+2+6 μήνες για 1ο και 2ο στάδιο, και για ολόκληρες Π.Ε.)
Επί των υπό διαβούλευση Τεχνικών Προδιαγραφών:
(α) Στον Πίν.6.1 “Κριτήρια συμμόρφωσης παραδοτέων” (σελ. 40), το α/α 2 κριτήριο αναφέρεται στην “ακρίβεια οριοθέτησης εκτάσεων επί παλαιότερης και πρόσφατης λήψης αεροφωτογραφιών”. Το απαιτούμενο αποτέλεσμα είναι “>90% για δ.ε. 95% (σύμφωνα με το Προσάρτημα ΙΙ Στατιστικός Έλεγχος Ακρίβειας Οριοθέτησης Εκτάσεων)”. Σε σύνολο όλων κι όλων 10 κριτηριών (εκ των οποίων κάποια αφορούν πράγματι δεδομένες λεπτομέρειες για το datum, το προβολικό σύστημα, το μέσο αποθήκευσης, τις επιγραφές των μέσων αποθήκευσης), αν όχι σε σύνολο όλων των Τ.Π., πρόκειται για το πιο καθοριστικό κριτήριο, αφού από αυτό κρέμανται η αξιοπιστία των Δασικών Χαρτών και η επιτυχία της ανάρτησης όλη. Το Προσάρτημα ΙΙ όμως (σελ.47) αναφέρεται στη διαδικασία προσαρμογής των Κτηματικών Χαρτών του ν.248/76, αλλά ακόμα κι αν θέλαμε να συγχωρέσουμε μία τέτοια αβλεψία, Προσάρτημα Στατιστικού Ελέγχου στις Τ.Π. δεν υφίσταται. Που σημαίνει ότι είτε θα πρέπει αυτό να προστεθεί, είτε να αφαιρεθεί το κριτήριο α/α 2. Επίσης, θα περίμενε κανείς ότι το θέμα των αυτοψιών θα έπρεπε να ρυθμίζεται με δεσμευτικό τρόπο και να μην επαφίεται στην διακριτική ευχέρεια των μελετητών, τα δε σημεία των αυτοψιών θα έπρεπε να αποτελούν ψηφιακό παραδοτέο του έργου (shapefile), ώστε να γνωρίζει κάθε ενδιαφερόμενος εάν ο χαρακτηρισμός ενός πολυγώνου έχει πιστοποιηθεί με αυτοψία.
(β) Στη σελ. 95 των ΤΠ (σελ.33 του Προσαρτήματος ΙV) αναφέρονται οι τιμές Landtype, όπου έχουν προστεθεί οι τιμές 29 και 30 (αφορά στα ιδιωτικά και πεδινά χορτολίβαδα), έχουν δε αφαιρεθεί οι τιμές που αφορούν τις περιοχές που καταρτίστηκε Κτηματικός Χάρτης του ν.248/76 (τιμή 2). Αυτό σημαίνει πλέον ότι ο πολίτης στην ανάρτηση δεν θα μπορεί να γνωρίζει εάν ο χαρακτηρισμός προέρχεται από τους Κ.Χ. ή είναι προϊόν φωτοερμηνείας; Ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί αυτό; Επίσης, θα γίνεται και οριοθέτηση των ιδιωτικών και πεδινών χορτολίβαδων; Πού προκύπτει η υποχρέωση αυτή από το προηγούμενο κείμενο των Τ.Π.;
(γ) Στην ενότητα 3.7.1 “Απόδοση ορίων αναδασωτέων εκτάσεων” (σελ. 20-21) αναφέρεται ότι σε περιπτώσεις που “οι αναδασωτέες εκτάσεις επικαλύπτονται πολλαπλώς μεταξύ τους”, αυτές απεικονίζονται με ενιαία εξωτερική οριογραμμή, λαμβάνοντας ως πρωτεύοντα χαρακτηρισμό από τη φωτοερμηνεία ή τυχόν Πράξη Χαρακτηρισμού και δευτερεύοντα χαρακτηρισμό την τιμή “ΑΝ”. Επειδή πρόκειται για μία καινοτομία στον τρόπο καταχώρισης των αναδασωτέων εκτάσεων θα πρέπει να διευκρινισθεί ρητά εάν αφορά μόνο αναδασωτέες που “επικαλύπτονται πολλαπλώς μεταξύ τους” ή γενικά όλες τις αναδασωτέες. Σε κάθε περίπτωση, η εν λόγω Προδιαγραφή χρειάζεται επανεξέταση και κάποια τεκμηρίωση αφού θα μπορούσε να εγείρει ακόμα και θέματα συνταγματικότητας, λόγω της αυξημένης προστασίας που χαίρουν οι αναδασωτέες εκτάσεις, με βάση το άρθρο 117 Συντάγματος.
(δ) απαιτείται σχετική τεκμηρίωση ή εισηγητική έκθεση για το σύνολο των αλλαγών που έρχονται στις Τ.Π., δεδομένου ότι οι ισχύουσες μέχρι σήμερα εφαρμόστηκαν για περισσότερα από 15 χρόνια

Σκέψεις για το πρόβλημα των δασωμένων αγρών

Εν αναμονή μίας ακόμα φημολογούμενης παράτασης της προθεσμίας υποβολής αντιρρήσεων και των αναμενόμενων προτάσεων του Υπουργείου για τους δασωμένους αγρούς, παραθέτουμε παρακάτω ορισμένες προσωπικές σκέψεις, με βάση και τον χειρισμό σχετικών υποθέσεων κατά τα τελευταία χρόνια.

Οι δασωμένοι αγροί είναι εξίσου σημαντικό αν όχι μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό των εκχερσωμένων εκτάσεων (ΔΑ), (αμφότερα οι Δασικοί Χάρτες οφείλουν να καταγράψουν καταρχάς και στη συνέχεια να γίνουν οι απαραίτητες ρυθμίσεις), επειδή:
  • τα όρια χαρακτηρισμού μεταξύ δάσους και δασικής έκτασης είναι πολύ στενά (από 15-25%). Στην πράξη καμία Υπηρεσία δεν μετρά επακριβώς το ποσοστό δασοκάλυψης, να πει πχ ότι η δασοκάλυψη είναι 20% και άρα είναι δασική έκταση κι όχι δάσος. Ειδικά τα θαμνώδη είδη (ρείκια, πουρνάρια κλπ) το πιθανότερο είναι ότι θα καταλαμβάνουν περισσότερο από το 60% του υπορόφου ενός δασωμένου αγρού
  • υπάρχει το αίσθημα της αδικίας όταν “τακτοποιούνται” όσοι κάναν εκχερσώσεις μέχρι το 2007 και τιμωρούνται όσων τα δικά τους κτήματα δασώθηκαν
  • υπάρχουν περιπτώσεις δασώσεων λόγω μακροχρόνιων διενέξεων με τη δασική διοίκηση. Όταν μία πράξη έκανε 5 χρόνια να βγει και 10 να τελεσιδικήσει είναι αναμενόμενο το κτήμα να δασωθεί, αφού εννοείται ότι η ίδια η Δασ.Υπηρεσία δεν θα άφηνε καμία επέμβαση σε αυτή
  • υπάρχουν άνθρωποι που οι ίδιοι φυτεύουν δένδρα (ή αφήνουν συνειδητά αυτοφυή βλάστηση) για λόγους αισθητικής, σταθεροποίησης εδάφους, για φυτοφράκτη (αντιανεμική προστασία, οριοθέτηση ιδιοκτησίας) κ.ά σκοπούς. Η αυστηρότητα στα κριτήρια δάσωσης φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα, δλδ οι ιδιοκτήτες γεωργικής γης να καταπολεμάνε με κάθε τρόποτην δασική βλάστηση, ενώ θα έπρεπε να ενθαρρύνονται για το αντίθετο
  • σε ορισμένες περιοχές (π.χ. στο Πήλιο) η δάσωση ενός κτήματος μετά τον καθαρισμό του (με άδεια της δασικής αρχής) μπορεί να επανέλθει εντός 2-3 ετών, εάν δεν χρησιμοποιηθούν κατάλληλα φυτοφάρμακα, το δε κόστος καθαρισμού είναι ιδιαίτερα υψηλό, για τα δεδομένα της οικονομικής κρίσης.
  • Τα υπόβαθρα του 2007-2009 μπορεί να εμφανίζουν εντελώς διαφορετική κατάσταση με τη σημερινή (2017), αφού μέσα σε μία 10ετία ένας αγρός του 2007 μπορεί να έχει δασωθεί, η δε μορφή του στα εν λόγω υπόβαθρα (2007) να είναι καθαρά θέμα τύχης. Αντίθετα, αγροί που καθαρίστηκαν το 2004 μπορεί να εμφανίζονται ως δασωμένοι στα “πρόσφατα” υπόβαθρα!

Με βάση τα παραπάνω, παραθέτουμε ορισμένες προτάσεις για το θέμα, οι οποίες θα μπορούσαν να ρυθμιστούν με Υ.Α. και όχι αλλαγή της νομοθεσίας:

(1) Στην έννοια της δασικής έκτασης, για την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 67 ν.998/79 και μόνο, όπως ισχύει, περιλαμβάνονται:
  • αγροτεμάχια με δασική μορφή που δεν καλλιεργούνταν για χρονικό διάστημα μέχρι 10 έτη από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης διαπίστωσης του χαρακτήρα της έκτασης στην αρμόδια δασική αρχή. Ο χρόνος εγκατάλειψης της καλλιέργειας αποδεικνύεται φωτοερμηνευτικά
  • όσα αγροτεμάχια φέρουν χαρακτηρισμό “ΑΔ” στον Δασικό Χάρτη, εμφανίζονται όμως ως καλλιεργούμενα στα υπόβαθρα του ΟΣΔΕ (1996-1998)
  • αγροτεμάχια που δεν καλλιεργήθηκαν για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα για λόγους ανωτέρας βίας, με την προϋπόθεση ότι επανακαλλιεργήθηκαν μετά την άρση των λόγων αυτών. Τυχόν πράξεις της διοίκησης για την προστασία τους ανακαλούνται
  • αγροτέμαχια των οποίων σταμάτησαν οι διακατοχικές πράξεις λόγω νομικών ή διοικητικών διενέξεων, συμπεριλαμβανομένων ενεργειών για την προστασία της έκτασης, σύμφωνα με τη δασική νομοθεσία. Στην περίπτωση αυτή εξετάζεται ο χαρακτήρας της έκτασης που είχε αυτή προ της έναρξης των εν λόγω ενεργειών
  • αγροτεμάχια που φέρουν μόνιμες καλλιέργειες με τουλάχιστον 8 δένδρα ανά στρέμμα, εφ’ όσον φέρουν στον υπόροφο θαμνώδη βλάστηση και η δασική δενδρώδης βλάστηση δεν ξεπερνά το 25%
  • επικλινή αγροτεμάχια με αναβαθμίδες (ξερολιθιές, πεζούλες) που έχουν κατασκευασθεί προ του έτους 1975, για λόγους διατήρησης στοιχείων της αγροτικής πολιτισμικής κληρονομιάς, εφ’ όσον φέρουν στον υπόροφο θαμνώδη βλάστηση και η δασική δενδρώδης βλάστηση δεν ξεπερνά το 25%
  • αγροτεμάχια που κηρύχθηκαν αναδασωτέα λόγω πυρκαγιάς και πληρούσαν τη στιγμή της πυρκαγιάς μία από τις παραπάνω προϋποθέσεις
  • στην εκτίμηση των ποσοστών δασοκάλυψης δεν προσμετρώνται ξενικά εισβλητικά είδη (όπως ο αείλανθος) και η βλάστηση που συγκροτεί φυτοφράκτη
(2) Για τις εκτάσεις που χαρακτηρίζονται ως δάση, εντός αποκλειστικής προθεσμίας 1 έτους, οι ιδιοκτήτες τους δύνανται να υποβάλουν αίτηση αποζημίωσης στην οικεία δασική αρχή, η οποία εντός 6 μηνών θα αποφαίνεται για την ικανοποίηση του αιτήματος. Η αποζημίωση μπορεί να περιλαμβάνει
   α) χρηματική αποζημίωση λόγω των περιορισμών στη χρήση του ακινήτου, που επιβάλλονται από τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας. Ο προσδιορισμός του ποσού θα γίνεται από ανεξάρτητο εμπειρογνώμονα – εκτιμητή με συνυπογραφή δασολόγου και γεωπόνου
   β) ανταλλαγή της έκτασης με άλλη δημόσια έκταση,
Εφ’ όσον η παραπάνω αίτηση απορριφθεί ή παρέλθει η προθεσμία των 6 μηνών άπρακτη, τότε δύναται να χορηγηθεί έγκριση επέμβασης για γεωργική εκμετάλλευση, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47, χωρίς την καταβολή ανταλλάγματος χρήσης. Στην περίπτωση αυτή θα προβλέπεται η διατήρηση στο ακίνητο άθικτης δασικής βλάστησης σε ποσοστό 25%, προσδιοριζόμενο από την προβλεπόμενη τεχνικο-οικονομική μελέτη
(3) Για ακίνητα που έχουν αποκτήσει τη μορφή δάσους και προ τη δάσωσης ήταν άρτια και οικοδομήσιμα, σύμφωνα με τους όρους δόμησης της περιοχής, δύναται να χορηγηθεί άδεια έγκρισης επέμβασης, με την καταβολή του 100% του ανταλλάγματος χρήσης, μόνο για τμήμα της επιφάνειας του ακινήτου που δεν ξεπερνά το 25% του συνολικού εμβαδού του, και το οποίο θα προσδιορίζεται στην οικεία ΑΕΠΟ, τηρουμένων των λοιπών διατάξεων της πολεοδομικής νομοθεσίας

Παράταση προθεσμιών κατά 45 ημέρες για άσκηση αντιρρήσεων! (upd)

Κατατέθηκε σήμερα τροπολογία στη Βουλή από το Υπουργείο Περιβάλλοντος που προβλέπει, σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα:

  • Παράταση των προθεσμιών από 60 σε 105 ημέρες
  • Υπαγωγή στην αρμοδιότητα των ΕΠΕΑ και των εκτάσεων που έχουν κηρυχθεί ως αναδασωτέες (θα αποφαίνονται για τον χαρακτήρα των εκτάσεων ώστε να ακολουθείται η διαδικασία του άρθρου 44 περί άρσης / ανάκλησης κήρυξης αναδασωτέων)
  • Καθορισμός με ΥΑ των τεχνικών προδιαγραφών και των διαδικασιών αποτύπωσης των αναδασμών στους Δασικούς Χάρτες
  • την αποστολή του κυρωμένου Δασικού Χάρτη στον ΟΠΕΚΕΠΕ και όχι του αναρτημένου Δασικού Χάρτη

Το πρόβλημα των αναδασωτέων εκτάσεων

Στην αχίλλειο πτέρνα της υπό εξέλιξη ανάρτησης Δασικών Χαρτών εξελίσσεται το θέμα των αναδασωτέων εκτάσεων μεγάλων πυρκαγιών, με λιγότερο ή περισσότερο σαφές περίγραμμα (περίμετρο) και λεκτική εξαίρεση των γεωργικών εκτάσεων εντός της περιμέτρου. Κι αυτό συμβαίνει επειδή μεγάλες εκτάσεις (χωράφια, οικισμοί, νεκροταφεία κλπ) που ποτέ δεν ήταν δασικές, ξαφνικά κηρύσσονται αναδασωτέες μόνο και μόνο επειδή έτυχε να βρίσκονται μέσα στην περίμετρο αυτή. Δεν έφτανε δηλαδή το πρώτο κακό που βρήκε τους ανθρώπους που σχετίζονται με τις εκτάσεις αυτές (δηλαδή η φυσική καταστροφή, η πυρκαγιά), ήρθε και το έσχατο να τους αποτελειώσει, μεσούσης της οικονομικής κρίσης.

Μία λύση ήταν, φυσικά, οι συγκεκριμένες αναδασωτέες εκτάσεις να μην αποτυπωθούν καθόλου, ή να αποτυπωθεί η περίμετρός τους και εντός αυτών να αποτυπωθούν κανονικά τα γεωτεμάχια, με πρωτεύοντα χαρακτηρισμό όμως “ΑΑ” στις ανέκαθεν γεωργικές εκτάσεις. Επειδή στις περισσότερες περιπτώσεις τα πολύγωνα υπάρχουν και λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι η νομοθεσία επιτρέπει την έκδοση Πράξης Χαρακτηρισμού (άρθρο 14 του ν.998/79, όπως ισχύει μετά την τροποποίηση από το άρθρο 34 του ν.4280/14, παρ.8) χωρίς μερική άρση της αναδάσωσης, προτείνεται, για τις διοικητικές πράξεις γενικότερα, να εκδοθεί η παρακάτω οδηγία:

  • Η υποβολή αντιρρήσεων σε περίπτωση διοικητικών πράξεων (ΠΑ, ΠΔ, ΠΧ και ΑΝ) είναι παραδεκτή μόνο ως προς την ορθή τοποθέτηση των ορίων και όχι ως προς τον χαρακτήρα της έκτασης.
  • Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η αμφισβήτηση του χαρακτήρα της έκτασης στις περιπτώσεις ευρύτερων αναδασωτέων εκτάσεων (ΑΝ), οι οποίες εξαιρούν λεκτικά (περιγραφικά) εκτάσεις εσωτερικά της περιμέτρου αυτών, χωρίς να έχουν αποτυπώθει τα εν λόγω όρια στα τοπογραφικά διαγράμματα που συνοδεύουν τις αποφάσεις αυτές, κατά την έννοια της παρ. 8, εδάφιο β του άρθρου 34 του ν.4280/14. Η σχετική ενημέρωση των ενδιαφερομένων, για τις αναδασωτέες εκτάσεις που εμπίπτουν στην περίπτωση αυτή, γίνεται μέσω των ΣΥΑΔΧ. Ειδικά για τις περιπτώσεις που εμφανίζεται ως “επιπλέον πληροφορία” η ένδειξη “ΑΑ”, υποβάλλεται αντίρρηση ατελώς μέσω των ΣΥΑΔΧ. Σε κάθε άλλη περίπτωση υποβάλλεται αντίρρηση με τα προβλεπόμενα τέλη

Τι με συμφέρει να κάνω, αν το ακίνητό μου εμφανίζεται ως “ΔΑ”;

Είναι ένα ερώτημα που θα απασχολήσει αρκετό κόσμο, αγρότες κυρίως, οι οποίοι για πολλά χρόνια καλλιεργούν εκτάσεις, οι οποίες στον Δασικό Χάρτη εμφανίζονται ως “εκχερσώσεις”, ήτοι ΔΑ (Δάση και δασικές εκτάσεις στις Α/Φ 1945, άλλης μορφής σήμερα”. Συντρέχει λόγος υποβολής αντίρρησης; Μπορεί η έκταση να συνεχίζει να αξιοποιείται;

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Σύμφωνα με την ισχύουσα δασική νομοθεσία (άρθρο 47Β ν. 998/79, όπως προστέθηκε με το άρθρο 51 του ν.4351/2014), εκχερσώσεις για γεωργική εκμετάλλευση, οι οποίες έλαβαν χώρα μέχρι τις 7/3/2007 μπορούν να νομιμοποιηθούν με πληρωμή του 50% του ανταλλάγματος χρήσης. Η νομιμοποίηση αφορά μόνο την αλλαγή της χρήσης, και όχι την κυριότητα της έκτασης. Στις εκτάσεις που νομιμοποιούνται δεν επιτρέπεται η ύπαρξη ή κατασκευή στο μέλλον κτισμάτων.

Εάν ο χαρακτηρισμός ως “Δ” της υπ’ όψιν έκτασης το 1945 μπορεί να αμφισβητηθεί, π.χ. λόγω ποσοστού δασοκάλυψης ή ως δενδροκομική καλλιέργεια (η τεκμηρίωση θα πρέπει οπωσδήποτε να βασίζεται σε Έκθεση Φωτοερμηνείας Δασολόγου και να συνοδεύεται από διαχρονική εξέταση του χαρακτήρα, π.χ. στα έτη 1960 και εφεξής), τότε είναι σκόπιμο να υποβληθεί αντίρρηση. Εάν η αντίρρηση γίνει δεκτή, η έκταση αποδεσμεύεται από τις προστατευτικές διατάξεις της δασικής νομοθεσίας (ταυτόχρονα παύει να διεκδικείται και ως δημόσια έκταση).

Εάν όμως υπάρχουν ισχυρές φωτοερμηνευτικές και άλλες ενδείξεις ότι η έκταση ήταν πράγματι δασική, ή δάσος, το 1945, τότε συμφέρει η νομιμοποίηση της έκτασης, μέσω της παραπάνω διαδικασίας.

Τέλος, σημαντικό χρονικό ορόσημο αποτελεί το έτος 1975, αφού εκχερσώσεις προ του 1975 με πράξη της διοίκησης θεωρούνται νόμιμες και η έκταση αποδεσμεύεται από τη δασική νομοθεσία. Για περισσότερες πληροφορίες, απευθυνθείτε στα εξειδικευμένα στελέχη της εταιρείας μας.