Πολλά παράπονα ακούγονται, και έχουν ακουστεί, για το ύψος των παραβόλων που συνοδεύουν την υποβολή αντιρρήσεων κατά του Δασικού Χάρτη. Μάλιστα, έχουν χαρακτηρισθεί ως “φορομπηχτικά”, ή ως “χαράτσι”, ενώ τα συναρμόδια Υπουργεία (Περιβάλλοντος και Οικονομικών), υπό το βάρος των αντιδράσεων προέβησαν στην αναπροσαρμογή του ύψους των παραβόλων (ΚΥΑ 151585/323/3.2.2017 (ΦΕΚ Β´ 347/08.02.2017).
Το πρόβλημα με τα παράβολα εστιάζεται σε 3 σημεία:
- στο γεγονός ότι υποβάλλεται ξεχωριστή αντίρρηση για κάθε γεωτεμάχιο (πολύγωνο διαφορετικού χαρακτηρισμού). Αυτό σημαίνει ότι το συνολικό κόστος των παραβόλων εξαρτάται από τον τρόπο οριοθέτησης και χαρακτηρισμού των εκτάσεων στον Δασικό Χάρτη. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι για την ίδια ιδιοκτησία, η οποία εφάπτεται με δασική έκταση, κατά μήκος των δύο οριογραμμών μπορεί να προκύπτει μεγάλος αριθμός πολυγώνων, εξαιτίας του τρόπου αποτύπωσης της δασικής οριογραμμής και χωρίς υπαιτιότητα του ιδιοκτήτη
- στο γεγονός ότι για μεγάλες εκτάσεις το ύψος του παραβόλου αποκτά απαγορευτικό χαρακτήρα. Η άσκηση του δικαιώματος του πολίτη υπέρ των δασικών εκτάσεων καθίσταται, πρακτικά, κενό γράμμα
- στο ότι δεν επιστρέφονται τα παράβολα, αν οι αντιρρήσεις γίνουν δεκτές, ή τουλάχιστον να επιδικάζονται κατά του Δημοσίου (όπως συμβαίνει στα δικαστήρια), εάν το ζήτημα είναι η χρηματοδότηση των Δασικών Χαρτών και της αποζημίωσης των μελών των ΕΠΕΑ
Ας δούμε όμως τι ισχύει για μια παρόμοια περίπτωση, που αφορά τα παράβολα άσκησης αντιρρήσεων κατά Πράξεων Χαρακτηρισμού (θεσμοθετήθηκαν πρόσφατα με το ν.4280/2014, μετά τις τελευταίες αναρτήσεις Δασικών Χαρτών του 2012). Σύμφωνα με την ΚΥΑ 117679/7182/11-12-2014 (ΦΕΚ Β′ 3473), διακρίνονται τρεις (3) περιπτώσεις:
- 80 ευρώ για έκταση μέχρι 5 στρέμματα
- 150 ευρώ για έκταση 5-20 στρέμματα
- 250 ευρώ για έκταση > 20 στρ.
Μάλιστα, τα παραπάνω παράβολα αφορούν συνολικά την Πράξη Χαρακτηρισμού, ανεξαρτήτως του αριθμού των αμφισβητούμενων επιμέρους τμημάτων.
Κατά την άποψή μας, ομοίως το ανώτατο παράβολο για άσκηση αντιρρήσεων κατά Δασικών Χαρτών δεν θα έπρεπε να ξεπερνά τα 250 ευρώ, και επιπλέον θα έπρεπε να λογίζεται ως μία αντίρρηση εκείνη η οποία θεμελιώνεται σε ενιαίο εμπράγματο ή ενοχικό δικαίωμα. Αυτό πιθανότατα θα διευκόλυνε και τις ΕΠΕΑ στην ομαδοποίηση και εξέταση των υποθέσεων