Μετά από όλες αυτές τις διαδοχικές παρατάσεις και τη συζήτηση με τον κόσμο προκύπτει ότι υπάρχει ένα πολύ ισχυρό κίνημα του “Δεν κάνω τίποτε”, στενός συγγενής του “Δεν πληρώνω” και “Δεν έχω να πληρώσω”, νόθο παιδί των Μνημονίων και της οικονομικής κρίσης. Και… 40 παρατάσεις να δοθούν, φαίνεται ότι το ιδιοκτησιακό πρόβλημα δεκαετιών στην Ελλάδα -όπου η ιδιοκτησία είναι το μεγάλο κεφάλαιο της χώρας, η συνολική αξία της οποίας πριν λίγο χρόνια εκτιμήθηκε σε 1 τρισ. ευρώ για να πειστούν οι ξένοι να μας δανείζουν τα ωραία τους λεφτά – δύσκολα θα λυθεί μέσω των Δασικών Χαρτών. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να τονισθεί ότι κάποια στιγμή οι Επιτροπές Αντιρρήσεων θα πρέπει να ξεκινήσουν το έργο τους. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο εάν θεσμοθετηθεί η έννοια της “εκπρόθεσμης” αντίρρησης, ώστε και προθεσμία να υπάρχει, και εξέταση αιτήσεων για τους συνεπείς να γίνεται.
Ο αρ. πρωτοκόλλου των αντιρρήσεων σήμερα το πρωί είχε φτάσει το 79600, όταν στις 10/8 ήταν στο 74800 (όπου συμπεριλαμβάνονται και οι ατελώς αντιρρήσεις των ΣΥΑΔΧ, δηλ. εκκρεμείς υποθέσεις κλπ). 5.000 αιτήσεις σε 15 ημέρες είναι μάλλον λίγες – βέβαια η παράταση που διανύουμε συνέπεσε με την περίοδο των διακοπών του Αυγούστου, που σημαίνει ότι 15-20 ημέρες από τις 40 πήγαν χαμένες.
Σε όσους ρωτάνε ή αναρωτιούνται “τι θα γίνει αν δεν κάνω τίποτε” ισχύουν τα εξής:
- όταν θα “περάσει” η κτηματογράφηση από την περιοχή, η δήλωση δικαιωμάτων σε δασικού χαρακτήρα εκτάσεις “πράσινες” θα είναι χωρίς τύχη, αφού υπάρχουν συγκεκριμένοι μόνο τρόποι αναγνώρισης ιδιωτικών δικαιωμάτων σε δασικές εκτάσεις
- σε περίπτωση μεταβίβασης, δωρεάς, κληρονομιάς κλπ που θα απαιτηθεί συμβολαιογραφική πράξη, ο συμβολαιογράφος θα ζητήσει σχετικό πιστοποιητικό από τη Δ/νση Δασών ότι δεν πρόκειται για δασικού χαρακτήρα έκταση. Διαφορετικά η δικαιοπραξία δεν θα μπορεί να γίνει
- μπορεί να γίνει προσφυγή ενώπιον του ΣτΕ κατά της πράξης κύρωσης του Δασικού Χάρτη, ανεξαρτήτως εάν έχει γίνει αντίρρηση ή όχι, διαδικασία μακροχρόνια και με υψηλό κόστος
- εάν υπάρξουν μαζικές αντιδράσεις (λόγω μαζικής απώλειας ιδιωτικών δικαιωμάτων), ενδεχομένως η Πολιτεία να αναγκαστεί να δώσει στο μέλλον μία δεύτερη ευκαιρία (αντιρρήσεων) ή να τροποποιήσει τη νομοθεσία περί Εθνικού Κτηματολογίου
Τέλος, υπενθυμίζεται σε όσους είναι αναποφάσιστοι μέχρι την τελευταία στιγμή, ή δεν μπορούν να υποστηρίξουν το πλήρες κόστος της διαδικασίας, το λεγόμενο plan B: να κάνουν μία αίτηση αντιρρήσεων πληρώνοντας το παράβολο και τεκμηριώνοντας τους λόγους αντίρρησης όπως μπορούν, και να προσφύγουν στην βοήθεια ειδικού όταν θα εξετασθεί η υπόθεση από τις ΕΠΕΑ.